'Hepimiz Ermeniyiz' Pankartından 'Hepiniz P....''e

Geçen hafta Hocalı Katliamı üzerine kaleme aldığımız bir yazıda Hrant Dink'in katillerine tepki gösterirken kullanılan 'Hepimiz Ermeniyiz' sloganı yerine 'Hepimiz insanız'ı kullanmanın daha doğru olduğuna vurgu yapmıştık. Bugün gördük ki; bu sloganın yol açacağı kutuplaşmaya yaptığımız vurgu oldukça yerindeymiş. Bugün Taksim'de Hocalı Katliamı anılırken açılan pankart da gösterdi ki; her zaman tehlikeli kutuplaşmalara açık bir toplumuz.

Yine geçen hafta "Hocalı'da yaşananları izledikten sonra, 'Hepimiz Ermeniyiz, hepimiz Hrant'ız' diyenler ve Ermeniler'in yaptığı katliama hakkâniyet kazandırmak isteyenlere atıfta bulunarak sormak istiyorum; ''Hepiniz hala Ermeni, hepiniz hala Hrant mısınız?" demişti anlı şanlı profesörlerimizden biri...

Biz de sormuştuk, "Hocalı Katliamı'nı anarken konuyu götürüp 2007'de katledilen Hrant Dink'le ilişkilendirmek, buradan da "Senin katilin daha kötü" sonucuna varacak genellemeler yapmak; fikri yoksunluktan başka nedir ki? Bir de bunu sokaktaki insan değil de, üniversitedeki hoca yaparsa..." diye...

Maalesef, sokaktaki insanın bunun daha da ötesine geçebileceğini hiç düşünmemiştik. Ama düşünemediğimiz başımıza geldi. Bugün şunu sormalıyız galiba: Hepimiz neden insan olamıyoruz?... Aslında sorunun cevabı, eğitim sistemimizin ta kendisinde saklı...

Saygıyı, sevgiyi, birarada yaşamayı öğrenemedik, öğretemedik... 'Büyüklerimizi saydık, küçüklerimizi koruduk" ama etnik kimliği, milleti farklı olmamak kaydıyla... Öncelikle öğretilmesi gereken, büyükleri saymak küçükleri korumak değilmiş; insanı saymak insanı sevmekmiş meğer. Böyle olsaydı gerisi kendiliğinden gelirdi belki...

Türk toplumunun arasına en kolay ekilebilen şeydir kin ve nefret... Ne kadar da kolay ne de çabuk filiz verir... Çünkü sloganlarla yaşarız, başka türlü anlatamayız derdimizi... Ezberdir hayatımız... En iyi ezberi yapanın, en iyi sloganı atanındır; en iyi diplomalar hep okullarımızda... Biz sevgi saygı öğrettiğimizi zannederiz... Bu iki  kelimeyi öğretirken kullandığımız ifadeler bile slogandan öte geçmez... Böylesi zamanlarda ansızın çıkıverir karşımıza ektiğimizin ne olduğu...

Üzerine bir kez daha düşünelim; hepimiz neyiz?!..