Bir an bile, "Eşim beni biraz anlasaydı, gül gibi geçinir giderdik." dediyseniz; Maraşlı'nın yaşanmış evlilik öyküleri arasında kendinizi bulabilirsiniz.Hepimizin bildiği bir sözdür, "Sevgi emek ister". Yazar Sema Maraşlı şöyle tamamlıyor bu sözü: "Sevgi emek, sevgili muhabbet etmek ister. Muhabbete de hizmet gerek. Muhabbeti istiyorsan sevdiğine adım adım yaklaş, onun adımlarını saymadan ve beklemeden..."
Sema Maraşlı, eşler arası iletişimi naif bir üslupla anlatan beş kitabın yazarı, evlilik ve aile danışmanı aynı zamanda. Daha 19 yaşındayken evlenir. Üniversite okumadığı için pişmanlık duyar ve evliyken işletme eğitimi alır. Okulu bitirir bitirmesine ama öğretmen olma hayali ağır basınca Kur'an öğreticisi olma niyetiyle Diyanet'in sınavına girer. Başarılı olur, bir Kur'an kursunda öğretmenliğe başlar.
Hayat onun için hayli yoğundur o zamanlar. Allah iki kız, bir erkek evlat verir Maraşlı ailesine. Sema Hanım, çalışırken bir yandan evlatlarıyla ilgilenir, bir yandan da yazılar yazmaya başlar. Geceleri çocuklarına anlattığı masalları yazıp kitaplaştırmaya karar verir. Kırk masalı bir araya getiren "Bana Bir Masal Anlat" kitabı ortaya çıkar böylece. 2001 yılında basılan kitap; özgün, eğitici ve eğlenceli olduğu için çok ilgi görür. Masal kitabından sonra hikâyelerle ergenliği anlattığı "En Güzel Hikâye" kitabıyla, "Çocuk Edebiyatçıları ve Sanatçıları Birliği"nden ödül alır. Maraşlı, artık yazarlık hayatına adım atmıştır. Çocuklar, ergenler derken yetişkinlerle ilgili de araştırma yapmaya başlar.
Her şey yolunda gibi görünürken, evlilik hayatındaki sallantılar sarsıntıya dönüşür. O dönem bir evlilik kitabı yazmaya karar verir. Kadın-erkek ilişkileri üzerine ilk kitabı olan "Eşimin Eşi Yok" kitabını yazar ve 2003'te yayımlar. Kitap, kadınların duygu dünyasını, beklentilerinin anlattığı için ilgi görür. Kadınları anlamak isteyen erkekler için de rehber bir kitap olur. Aldığı tepkiler gayet güzeldir yazarın. Ta ki, bazı okurlardan eleştiriler gelene kadar...
Eleştirilerle beraber kendini ve yazdıklarını sorgulamaya başlar. Bu arada bir de özel bir üniversitede 'Davranış Bilimleri' bölümünü bitirir. Sonrasını kendisinden dinleyelim: "Evliliğim iyi gitmediği için eşimden boşandım. Hep onu suçladım. Kitabımda da etkileri vardı. Eleştirilmemin sebebi de şuydu: Biz kadınlar iyiyiz, masumuz, kibarız. Erkekler biraz bizi mutlu etseler, her şey güzel olacak diyordum. Mutsuzluğu tamamen onların davranışlarına bağlıyordum. Bu da uç noktalarda olmasa bile feministliğin bir adımıydı. Bakış açım, İslami hassasiyetleri olan bir kadının bakış açısıyla uyuşmuyordu."
Maraşlı, okurlarından pek çok şey öğrenerek bakış açısını değiştirmiş zamanla. Eski kitaplarını düzenleyip yeniden baskıya göndermiş. Yeni kitaplarını büyük bir özenle yazmış. Kitaplarında, Kur'an-ı Kerim ve sünnet ışığında eşler arası iletişimi anlatıyor. Kendisiyle, huzur dolu bir ev içinde, mutlu bir aile olabilmenin sırlarını konuştuk.
İlk kitabınızda sizi rahatsız eden neydi?
Kitabı yazdığım dönem, benim için çok zor bir dönemdi. Erkek düşmanı değildim ama bütün söylediklerimde bir parça feministlik vardı. İşin garibi, feminist olduğumu asla kabul etmiyordum. Hatta ikinci kitabımda sadece kadınları savunan düşüncelerim çok daha baskındı.
Bir mesajınız mı vardı okura?
Kitapta tamamen erkeklerin yapması gerekenleri anlatmıştım. Benim fikrime göre, kadınların yapacağı hiçbir şey yoktu işin aslında! Maalesef bu düşünce, toplumun genelinde mevcut. Erkekler, kaba saba davranınca aileler dağılıyor. Aileye göre değişir tabii ama bu bakış açısından sıyrılmak lazım.
Sizin bakış açınız nasıl değişti?
Davranış bilimleri eğitimi aldığım süreçte, 'Kadın Psikolojisi' dersini dikkatle dinledim. Biraz da okumalarımla, kadın ve erkeğin çok farklı yaratıldığını anladım. "Bu kadar farklı yaratıldıysak, neden birbirimizi aynılaştırmaya çalışıyoruz?" sorusu takıldı aklıma. Kadın duygusal, eşinin de duygusal olmasını istiyor. Erkek susuyor, konuyu kapatıyor; eşinin de susmasını bekliyor.
Bu, büyük bir yanlış mı?
Peygamber Efendimiz (sas), "Kadınlara benzeyen erkeklere ve erkeklere benzeyen kadınlara lanet olsun." buyuruyor. Kur'an'ın ayetlerini ve hadisleri araştırarak nerede hata yaptığımızı sorgulamaya başladım ben de. Geçmişteki bakış açımdaki yanlışları fark ettim. Herkes olduğu gibi kabul edilmeli.
Fikir ayrılıklarına saygı gösterilmeli yani...
Boşanmaların sebebi büyük ölçüde şu: Nefsimizi ön plana alıyoruz. 'Birey olma' diye tabir ediyoruz bunu da. "Ben önemliyim, eşim benim dediğimi yapmak zorunda." diyoruz. Hâlbuki bize her yolu gösteren bir dinimiz, bir kitabımız ve peygamberimiz var. Bunları esas almalıyız. Dinimiz, kadını da erkeği de doğruya yönlendiriyor.
Tek çare Kur'an ve sünneti hakem yapmak
Kadın, aile içi bir sorunu nasıl çözebilir?
Biz kadınlar dert anlatmayı seviyoruz. Erkekler bunu onur meselesi yapıyor. Güç odaklı oldukları için sadece kavga ettik, anlaşamadık diyorlar. Kadın çok şey anlattığı için haklı çıkıyor, erkek haksız konuma düşüyor. Haksız da olabilir ama yöntem, hataları ortaya dökmek olmamalı.
Sorunu tek başına çözemiyorsa...
Muhakkak bir hakem olmalı. İslam âlimleri ve aile danışmanları, iki kişinin de kabul ettiği tek hakem olabileceğini söylüyor. Adaletli davranacağı bilinen biri olabilir. İnsan, kendi hatasını göremiyor çünkü.
Kim olabilir mesela?
Aile büyüklerinden biri olabilir, bir psikolog ya da bir aile danışmanı olabilir. Önemli olan, şu ölçüyü kabul etmek: "Allah (cc) ne buyuruyor, Resulullah (sas) ne söylüyor?" sorusunun cevabı iyi bilinmeli. Hakem, buna göre tavsiyelerde bulunmalı.
Mutluluk reçetesine ihtiyacımız yok
ZAMAN
