Hayatta bazı kararlar sonradan verilir. Nasıl mı? Üniversitede sırf baban istediği için İşletme okumuş ancak kendini yanlış alanda bulmuşsan ve daha sonra istediğin bölüm olan modaya yönelmişsen ya da küçük bir kasabada doğup ailenin tüm karşı çıkmalarına rağmen valizini alıp büyük bir şehre gittiysen...
İş işten geçmiş diye düşünmek cahillerin işidir aslında. Tembellik, beyinlerinin her bir parçasını kemirmeye başlamıştır bir kere. Ailesinin şiddetine maruz kalıp önüne gelen ilk adamı kurtuluş gören kadın, evliliğinin ilk yıllarında şiddet görmeye başlar ve bu sefer çocukları olduğu için bahanelerinin ardına sığınır. Hayat her zaman ayağımıza çelme takmaya çalışır, önemli olan o ayakların üzerinde dimdik olmasada durabilmek değil midir? Söyleyin kaç ölüm, kaç doğum yaşadınız? Gördüğünüz tek şey; doğumda sımsıkı tutunmaya çalışan küçük bir el, ölümde ise, sonuna kadar vazgeçilerek açık bırakılmış bir el değil miydi? Yarın ellerimizi serbest bırakmadan bir şeyler için çabalamamız gerekiyor. Tıpkı bakımevinde çalışan 36 yaşındaki Elisa gibi. Elisa kocasından ayrılma cesaretini gösterek iki çocuğu ile yola çıkan ve hep hemşire olmak istemiş ama eğitimini tamamlayamamış bir kadındı . Hayaline ulaşması için daha çok çalışması gerektiğinin farkındaydı. Gündüzleri işe gidiyor, geceleri ise ders çalışıyordu. Birkaç yıl sonra hayaline kavuştu. Eğer bahçenizde çiçeklerin açmasını istiyorsanız yağmur ve toprak yeterli olmayacak, siz de biliyorsunuz. Yarına uyanacağımız belli olmayan bu hayatla bir oyun oynamaya ne dersiniz? Sonuç 1-0 olmak şartı ile... Hayallerinizin peşinden koşmadan önce, birkaç adım atın!
